Wśród prac wyróżnionych znalazła się także praca Oliwii Wiki  z liceum ogólnokształcącego pt. „Historia Stacji kolejowej w Krzyżu Wielkopolskim”, a Zespół Szkół Ogólnokształcących w Krzyżu Wielkopolskim, otrzymał wyróżnienie które odebrała dyrektor szkoły Pani Renata Dahmani.

     Uroczyste wręczenie nagród miało miejsce 03 października 2015 roku w Warszawie w Auli dawnej Biblioteki Uniwersytetu Warszawskiego. Galę poprzedziła Uroczysta zmiana Wart przed Grobem Nieznanego Żołnierza i złożenie kwiatów od Fundacji i uczestników konkursu.

 Galę poprowadziła Pani Anna Popek, gościli także na niej: córka generała Andersa - Anna Maria Anders oraz prof. Andrzej Kunert.

    Wracając do nagrodzonej pracy, pragnę przedstawić bohatera mojej historii.  Pan Aleksander Zakrzewski 12 lutego ukończył 96 lat. Z zebranych materiałów, fotografii i nagrań powstała praca        „ Taki los był mi pisany” . Pan Aleksander przekazał mi te cenne pamiątki, a spotkania z nim były żywą lekcją historii, przepełnioną emocjami, łzami, a czasami nawet wielkim bólem serca. Rany które zostawiła po sobie wojna, czas nie uleczył. Bohater opowiedział swoja historię od życia na Syberii do trudnego powrotu na łono Ojczyzny. Również o szkole, pracy, życiu w czasie okupacji, o lasach jego    a także jego rodziny aż do zakończenia wojny. Postanowiłam zebrać otrzymany materiał i dokonać opracowania, aby młodzi ludzie mogli przeczytać o ogromnej tragedii jaką jest wojna, o walce  o każdy dzień przetrwania, trosce o bliskich.

     Pragnęłam ocalić od zapomnienia losy mieszkańca naszego miasta. Spotkał mnie ogromny zaszczyt osobistego spotkania ze świadkiem tamtych czasów. Dziękuję za poświęcony czas Panu Jarosławowi Komarze - nauczycielowi historii, który mnie wspierał w czasie powstawania pracy oraz Pani Jolancie Jaworskiej nauczycielce języka polskiego, która dokonała korekt.

Praca składa się z czterech rozdziałów:

- pierwszy rozdział: opowiada o życiu na Syberii w Irkucku, następnie o ponad rocznej podróży do Polski, o czasach nauki w pierwszej nowoczesnej szkole  im. Gabryela Narutowicza w Radomiu, życiu i pracy w fabryce broni, działalności w szeregach ZHP.

- drugi rozdział: to opowieść o pracy w Stalowej Woli na terenie Centralnego Okręgu Przemysłowego, o wielkiej miłości do sportu, udziału w zawodach  kolarskich  oraz o aresztowaniu przez Gestapo w sprawie motocykla BSA 250 w którym to  pan Aleksander był „zakochany” i o mało co dla miłości tej straciłby życie.

- rozdział trzeci:  to okres w którym bohater znalazł się w szeregach partyzanckich, był świadkiem ogromnej tragedii ludności. Będąc młodym człowiekiem na własne oczy widział tragedię  palonych wiosek wraz z ludnością, śmierć małych dzieci pod butami żołnierzy. Był uczestnikiem walk partyzanckich m.in. w Rąblowie, Pożogu, Janowcu. Jesienią 1943 roku uczestniczył w akcji zorganizowanej przez Armię Krajową  w miejscowości Gołąb w okolicach Koziego Boru, wysadzenia transportu kolejowego  z bronią. Rozdział ten jest pełen emocji,  zawiera dużo  opisów tragedii ludzkiej, trudno było mi go napisać, oczy miałam pełne łez.

- rozdział czwarty zawiera historię Pana Aleksandra po wstąpieniu w szeregi Wojska Polskiego został wcielony w szeregi 2 Armii i skierowany na front w okolicy Budziszyna.

Po wyzwoleniu pozostał w szeregach wojska szkolił się w Toruniu, stacjonował w Grudziądzu , Inowrocławiu, Gdańsku.  O chorobie i zakończeniu służby w wojsku.

Aleksandra Oto